கிளியோபாட்ராவின் தற்கொலை முடிவு!
தற்கொலை செய்துகொள்வது என்ற உறுதியான முடிவுக்கு வந்த கிளியோபாட்ரா, கடைசியாக ஆசைப்பட்டது ஆண்டனியைத்தான். ஆம்… அவன் நிரந்தர ஓய்வு பெற்றுக் கொண்டிருக்கும் கல்லறைக்குச் சென்று அஞ்சலி செலுத்த ஆசைப்பட்டாள்.
ஆக்டேவியனின் அனுமதியின் பேரில் ரோமானிய வீரர்களின் பாதுகாப்புடன் ஆண்டனியின் கல்லறையில் அஞ்சலி செலுத்தினாள்.
‘ஆண்டனி… உங்கள் பிரிவு என்னை நானே எதிர்பார்க்காத துயரத்தில் ஆழ்த்திவிட்டது. எதுவெல்லாம் நடக்கக்கூடாது என்று கருதினேனோ, அவை எல்லாம் இப்போது நடந்து கொண்டிருக்கின்றன. நீங்கள் கூறியபடி அந்த ஆக்டேவியன் நல்லவனே இல்லை. என்னை பழி வாங்கத் துடிக்கிறான். தனது வெற்றி மமதையில் மிதக்கிறான். அப்படிப்பட்டவனிடம் சிறைக் கைதியாக இருக்க எனக்கு மனமில்லை. அதனால் நானும் உங்களுடன் வரத் துணிந்து விட்டேன். ஆம்… நான் தற்கொலை செய்து கொள்ளப் போகிறேன்…’ என்று மனதிற்குள் வேண்டிக் கொண்டு அரண்மனைக்கு வந்து சேர்ந்தாள்.
கடைசி விருந்து
அன்று அவள் தனது கடைசி விருந்துக்கு ஏற்பாடு செய்திருந்தாள். விருந்துக்கு தேவையான எல்லா உணவுகளும் தயாராகிவிட்ட நிலையில், அரண்மனைக்குப் புதியவனாய் ஒருவன் அங்கு வந்து சேர்ந்தான். அவர் ஓர் எகிப்தியன்.
“யார் நீ? உனக்கு இங்கே என்ன வேலை? நீ சுமந்து வரும் கூடையில் என்ன இருக்கிறது?” என்று, அரண்மனைக் காவலன் ஒருவன் அவனைத் தடுத்து நிறுத்திக் கேட்டான்.
“அய்யா… நான் எங்கள் அரசியைப் பார்க்க வந்திருக்கிறேன். அவர் கேட்ட அத்திப்பழங்கள்தான் இந்த கூடையில் உள்ளன” என்று பதில் சொன்னான் அந்த எகிப்தியன்.
அத்திப்பழம் வந்த விவரம் கிளியோபாட்ராவுக்குத் தெரிவிக்கப்பட, அவள் அந்த பழங்கள் நிறைந்த கூடையை தனது படுக்கையறையில் வைக்க உத்தரவிட்டாள். காவலனும் அவ்வாறே செய்துவிட்டு அகன்றான்.
தற்கொலை செய்வது என்று உறுதியாக முடிவெடுத்துவிட்ட கிளியோபாட்ரா, ஆக்டேவியனின் சிறைக் கைதியாகச் சாக விரும்பாமல், எகிப்து பேரரசியாகவே இறக்க விரும்பினாள்.
அதன் தொடர்ச்சியாக, தனது உயிர்த் தோழி இராஸை அழைத்தாள்.
கடைசி ஆசை
“இராஸ் இங்கே வா. இந்த ஆக்டேவியனால் என் உயிருக்கு எப்போது வேண்டுமானாலும் ஆபத்து நேரலாம். அதனால், எனக்கு கடைசி ஆசை ஒன்று தோன்றுகிறது”.
“அரசியாரே… அப்படியெல்லாம் பேசாதீர்கள். இன்று மட்டுமல்ல, என்றுமே இந்த எகிப்துக்கு தாங்கள்தான் பேரரசி.”
“உனது ஆசை அப்படியே நிறைவேறட்டும். நான் ஆண்டனியுடன் மகிழ்ந்திருந்த நாட்களை இன்றைய தினம் நினைவுபடுத்த வேண்டும் என்று ஆசைப்படுகிறேன்.”
“உங்கள் விருப்பம் எதுவுவோ, அதைச் சொல்லுங்கள். இப்போதே அதற்கு நான் ஏற்பாடு செய்து விடுகிறேன்.”
“இந்த நாட்டின் பேரரசிக்கான ஆடை அணிந்து, மணிமுடி தரித்து பல நாட்கள் ஆகிவிட்டன. ஆக்டேவியனின் எகிப்து ஆக்கிரமிப்பும், ஆண்டனியின் மறைவும் என்னை சோகமாக்கி உள்ளன. அதில் இருந்து விடுபட விரும்புகிறேன். அதனால், என்னை பேரரசியாக நீ அலங்காரம் செய்ய வேண்டும். அதன் மூலம் எனது கடைசி ஆசையும் நிறைவேறட்டும்”.
“அரசியாரே… கடைசி ஆசை, கடைசி ஆசை என்று சொல்கிறீர்களே, அப்படி எதைத்தான் ஆசைப்படுகிறீர்கள்?”
“மரணம்!”
“என்ன சொல்கிறீர்கள் அரசியாரே… இந்த நாட்டுக்கு பேரரசி நீங்கள். அப்படிப்பட்ட நீங்கள் ஏன் இப்படியொரு முடிவை எடுக்க வேண்டும்-?”
“இந்த கிளியோபாட்ரா எப்போதும் வெற்றி பெற்றாள். அவளை வென்றவர்கள் யாரும் இல்லை என்று வரலாறு சொல்ல வேண்டும்.”
“அதற்காக உயிரையே மாய்த்துக் கொள்வது என்பது…”
“தயவு செய்து உனது அறிவுரை இப்போது எனக்கு வேண்டாம் இராஸ். நான் சொல்வதை மட்டும் செய்”.
“உங்கள் உத்தரவுக்கு கட்டுப்படுகிறேன்.”
“இந்த அத்திப் பழங்களுக்குள் கொடிய விஷம் கொண்ட நச்சுப் பாம்பு உள்ளது. எனது கடைசி ஆசையை அந்த பாம்புதான் நிறைவேற்றப் போகிறது”.
“அய்யோ… வேண்டாம் அரசியாரே! நீங்கள் செய்யப் போகும் காரியத்தை நினைத்தாலே என் நெஞ்சம் பதறுகிறதே… அந்தக் காட்சியை நீங்களும் ஒருமுறை நினைத்துப் பாருங்கள். நிச்சயம் மனம் மாறுவீர்கள். தற்கொலை முடிவையும் கைவிட்டு விடுவீர்கள்.”“நிறுத்து இராஸ். நான்தான் அப்போதே சொல்லி விட்டேனே. இது நான் இறுதியாக – உறுதியாக எடுத்த முடிவு. இதில் இருந்து பின்வாங்குவது பற்றிய சிந்தனைக்கே இடம் இல்லை. நீ எனக்கு ஏதேனும் உதவுவதாக இருந்தால் என் உயிர் பிரியும் கடைசி நொடி வரை நான் இந்த நாட்டின் பேரரசியாக இருக்க உதவி செய். அது போதும்…” என்ற கிளியோபாட்ரா, இராஸை மேற்கொண்டு பேசவிடாமல் தடுத்துவிட்டாள்.
சற்றுநேரத்தில் கிளியோபாட்ராவின் மற்றொரு தோழியான சார்மியான் அங்கே வந்தாள்.
“அரசியாரே… தங்கள் விருப்பப்படி உயரிய விருந்து தயாராகிவிட்டது. மதிய வேளையாகி விட்டதால் சாப்பிட வாருங்கள். பசிக்கு விடை கொடுப்போம்.”
“நல்லது சார்மியான். நீ எல்லா உணவுகளையும் தயாராக வைத்திரு. நான் மணிமுடி தரித்து விருந்து உட்கொள்ள வருகிறேன்…” என்ற கிளியோபாட்ரா, அடுத்த நிமிடமே தனது அறையை சென்றடைந்தாள்.
அவளுக்கு இராசும், சார்மியானும் பட்டாடை அணிவித்து மணிமுடியும் சூட்டினர். சில நாட்களாக கிளியோபாட்ராவிடம் கோபித்துக் கொண்டு போய் இருந்த மகிழ்ச்சி மறுபடியும் அவளிடம் ஒட்டிக் கொண்டது. சிறிதுநேரத்தில் தடபுடலாக தயாராகியிருந்த விருந்தில் கலந்து கொண்டாள்.
கிளியோபாட்ரா தனக்குரிய இருக்கையில் அமர்ந்து கொள்ள… அவளது தோழியர் இராஸ், சார்மியான் இருவரும் அவளுக்கு உணவு பரிமாற தயாரானார்கள்.
திடீரென்று என்ன நினைத்தாளோ, சட்டென்று எழுந்துவிட்டாள் கிளியோபாட்ரா.
உணவு பரிமாறினாள்
“என்னருமை தோழியரே இராஸ், சார்மியான். இதுநாள் வரை நீங்கள்தான் எனக்கு உணவு பரிமாறி இருக்கிறீர்கள். இன்று நான் உங்களுக்கு உணவு பரிமாறப் போகிறேன்.”
“இல்லை அரசியாரே… வழக்கமாக நீங்கள் உணவு உட்கொண்ட பிறகுதானே நாங்கள் உணவு உண்போம்?”- இருவரும் ஒருசேரக் கேட்டார்கள்.
“அது நேற்றுவரை. இன்று அந்த நிலைமை மாறப் போகிறது…” என்ற கிளியோபாட்ரா, கட்டாயப்படுத்தி இராசையும், சார்மியானையும் அமர வைத்து உணவு பரிமாறினாள்.
அங்கே காவல் பணியில் ஈடுபட்டிருந்த ஆக்டேவியனின் வீரர்கள் அதைக் கவனித்தனர். அந்த காட்சி அவர்களுக்கு வியப்பாகத் தெரிந்தது.
“அங்கே நடப்பதைப் பார்த்தாயா…? இந்த நாட்டுக்கே அரசியாக இருந்தும், தனது பணிப் பெண்களான தோழியருக்கு உதவி செய்யும் கிளியோபாட்ரா போன்ற பெண்ணை எந்த உலகத்திலும் பார்க்க முடியாது” என்று கூறி வியந்தனர்.
இராசும், சார்மியானும் சாப்பிட்டு முடித்த பிறகு கிளியோபாட்ரா சாப்பிட அமர்ந்தாள். வழக்கத்தைவிட அன்று கொஞ்சம் அதிகமாக சாப்பிட்டாள்.
கிளியோபாட்ராவின் தற்கொலை
சிறிதுநேரத்தில் விருந்து முடிந்துவிட… நேராகத் தனது படுக்கையறைக்குள் சென்று கதவை தாளிட்டுக் கொண்டாள். அவளை பீதியோடு பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள் இராஸ். அவளது கண்களில் இருந்து பொலபொலவென்று கண்ணீர் வடிந்தது.
சார்மியானுக்கு ஒன்றும் புரியவில்லை.
“இராஸ் உனக்கு என்ன ஆயிற்று? ஏன் திடீரென்று அழுகிறாய்? நம் அரசி உணவு பரிமாறிய ஆனந்தத்தில் பரவசப் படுகிறாயா?”
“இல்லை சார்மியான். இப்போது நம் முன்பு நடமாடிய நம் அரசியார் இனி நடமாட மாட்டார்.”
“என்ன சொல்கிறாய் இராஸ்? ஏதோ விபரீதம் நடக்க இருப்பது போல் பேசுகிறாயே…”
“ஆமாம்… விபரீதம்தான் இப்போது நடந்து கொண்டிருக்கிறது.”
“என்னை மேலும் குழப்பாமல் உண்மையைச் சொல். என்னிடம் எதையும் மறைக்காதே…”
சார்மியான் கேட்ட கேள்விக்கு, கிளியோபாட்ரா மேற்கொள்ள உள்ள தற்கொலை முடிவு பற்றி கூறினாள் இராஸ்.
அதைக் கேட்ட மாத்திரத்தில் அதிர்ந்து போனாள் சார்மியான். கிளியோபாட்ராவின் தற்கொலை முடிவைத் தடுத்துவிட கடைசிக்கட்ட முயற்சியில் ஈடுபட்டாள்.
அதேநேரம், கிளியோபாட்ராவோ அஸ்ப் என்கிற கொடிய நஞ்சு கொண்ட பாம்புடன் படுக்கையறையில் கொஞ்சிக் கொண்டிருந்தாள். அதை மேலாடை இல்லாத தனது மார்பில் தவழ விட்டாள்.
“இதோ… என் முடிவு இங்கே இருக்கிறது…” – இதுதான் அவள், அந்த பாம்பைப் பார்த்து பேசிய கடைசி வார்த்தை. அப்போதே, அந்த பாம்பு அவள் விருப்பப்படி அவளது மார்பில் வலி தெரியாமல் தீண்டியது.
-தொடரும்
பத்திரிகை ஆசிரியர் மற்றும் எழுத்தாளரான ‘நவரசு’ நெல்லை விவேகநந்தா, திருநெல்வேலி மாவட்டத்தைப் பூர்வீகமாகக் கொண்டவர். 2012ம் ஆண்டு, தமிழக அரசு வழங்கும் தமிழ் வளர்ச்சித்துறையின் சிறந்த நூலாசிரியர் விருது, வீரத்துறவி விவேகானந்தர் விருது உள்ளிட்ட விருதுகளை பெற்றிருக்கிறார்.
